Garantstelling bij flitskrediet op de helling

Mensen die een paar honderd euro willen lenen, kunnen een flitskrediet aanvragen. Dit gaat echter steeds gepaard met de hoge kosten van een garantstelling. Een rechter heeft nu bepaald dat deze kost niet hoger mag zijn dan de maximale toegestane rentevoet.

Iemand die een minilening of flitskrediet aanvraagt moet steeds een garantsteller aanduiden. Dat kan een persoonlijke garantsteller zijn, bijvoorbeeld een naaste die borg wil staan voor de aangevraagde lening. Maar omdat de meeste mensen zich schamen over hun geldproblemen wordt er vooral gekozen voor een borgstelling van een professionele garantsteller, die erg duur is. Meer dan eens zijn er bovendien ook nauwe banden tussen de garantsteller en de kredietverlener.

De hoge kosten van de garantsteller zijn in feite de manier waarop de kredietverleners hun geld verdienen. Flitskredieten mogen namelijk een maximale rentevoet hanteren van 14% per jaar. Gezien de meeste kredieten binnen de 30 dagen worden terugbetaald én het bovendien gaat over bedragen van enkele honderden euro's, kan de kredietverlener maar enkele euro's verdienen aan de rente. De kosten voor de garantstelling lopen daarentegen wel vaak op tot 70 à 100 euro en de aanbieders van flitskredieten hebben zo een manier gevonden om toch nog geld te verdienen aan de minikredieten.

Aan dit verdienmodel komt nu mogelijk een eind door een recente uitspraak van een rechter uit Rotterdam. In dit geval ging het over een minilening van 350 euro voor één maand bij het bedrijf LoanRider. De lener moest een rente van 4,02 euro betalen en een kost van 87,50 euro voor de garantstelling van FairSecure. De rechter oordeelde dat de kosten van de garantstelling mee vervat moeten zitten in de totale toegelaten kosten, dus 14% op jaarbasis. De overeenkomst werd nietig verklaard en de lener moest alleen de hoofdsom terug betalen.

LoanRider voerde nog aan dat de lener niet verplicht was om te kiezen voor de dure garantstelling via FairSecure. Maar ook dit argument werd door de rechter van tafel geveegd. Als de lener iemand in zijn persoonlijke omgeving kan vinden die garant wil staan voor de lening, dan kan hij even goed het ganse bedrag integraal lenen van deze persoon in de vorm van een particuliere lening, oordeelde de rechter.

De uitspraak van de rechter is nu een precedent waarop andere leners zich kunnen gaan beroepen.

Waarom heeft het eigenlijk zo lang geduurd vooraleer er zaak voor de rechtbank kwam? De grootste speler Ferratum heeft jarenlang geen enkele rechtszaak opgestart uit angst dat hun business model met de garantstelling onmogelijk zou gemaakt worden. Wanbetalers werden telefonisch onder druk gezet en er werd gedreigd met rechtszaken, maar verder dan dreigen ging het niet. De jonge concurrent LoanRider stuurde wel een dagvaarding naar een klant die de hoge kosten niet kon terug betalen. En de lener kon de rechter dus overtuigen dat de kosten van de garantstelling mee onder het maximumtarief moeten vallen. Een vonnis dat mogelijk de hele sector kan laten verdwijnen.

Laatste artikels over Leningen